นิทาน สี่เหลี่ยมอยากใหญ่

... มีรูปสี่เหลี่ยมรูปหนึ่ง ที่รู้สึกว่าตัวเองเล็กมาก เกิดความอยากที่จะหาอะไรใส่ลงไปในสี่เหลี่ยมของตน
... เริ่มจาก ตา หู จมูก ปาก ร่างกาย เเละจิตใจ มีครบทุกส่วน มีครบทุกอย่างที่ตนอยากได้
... แต่ก็ยังไม่พอ... สี่เหลี่ยมยังอยากได้อีก

... มันจึงเริ่มออกเดินทางในโลกกว้าง ดวงดาว และอวกาศ
... และได้ค้นพบว่าตัวเองช่างเล็กเหลือเกิน เมื่อเทียบกับจักรวาล
... ก็เลยอยากให้ตัวเองเป็นสี่เหลี่ยมที่ใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น ไปเรื่อย ๆ …
... จุดจบของรูปสี่เหลี่ยมรูปนี้ ก็คือ... “ความว่างเปล่า”

คำนิยมโดย ว.วชิรเมธี